ÇOCUK İSTİSMARI

          

 Merhabalar, 

Uzun aralıklarla geliyorum bu online düşünce defterime ama gelince de yazmaya devam ediyorum.

Bugün burada yazmak istediğim düşünce son aylarda haberlerde maalesef çok sık okuduğumuz ,gerçekten herkes mi kötü ,kimseye güvenilmez mi, evde çocuğumu ben kime güvenip bırakırım gibi  duygusal olarak bize cevap veremediğimiz sorularla savaş açan çocuk istismarı konusu hakkında.

Bu iki kelime o kadar can yakıcı ve akıl almaz bir durumdaki kimse engel olamıyor, biz suçlu olanları göremiyoruz. Görmemiz , konuşmamız, birilerinin mağdur olmuş ya da olan kişilere inanması için illa birilerinin cansız bedeni somut şekilde karşımıza koyulmalı gibi yorumluyoruz.

Aile denen kavramın oluşum aşamasında anne -baba olmak için ne kadar sağlıklı bir birey olduğunuz ,bir bireyi iyi  yetiştirme, ihtiyaçlarını anlama ve giderme konusunda yetkinlik alınmıyor ve anne-baba olmayı hak etmeyen kişiler ebeveyn oluyor. Doğan çocuklar bizim malımız değil sadece bir bireydir. Siz istediğiniz zaman onun haklarını elinden alma ,temel gereksinimlerini yok sayma yetkisine sahip değilsiniz .Bu bilinç ile ebeveyn olan kişilerde üreme devam etse belki de bu çocuk istismarı vakaları bu kadar ilerlemeyecek, bu kadar can kayıp gitmeyecektir.

Çok öfkem ,çok üzüntüm var. Lütfen çevrenizde  bir kez olmuş, o asla böyle bir şey yapmaz yanlış anlaşılmıştır ,gece karanlıkta fark etmemiş, o ona helalmiş düşüncelerini barındıran  kirli zihinlerin olmadığına ve bu kişilere çocuklarınızı ,yeğenlerinizi, öğrencilerinizi teslim etmediğinize  emin olun. Fark ettiğinizde de yasal işlemlere  başvurun.

BİR ÇOCUK:

''Ben çocuğum ,bedenim ,oyunlarım, saf kelimelerim ile sadece çocuğum. Kirli ,zihni çürümüş bir insan tarafından henüz dünyayı öğrenmeden ,yaşamadan yok ediliyorum. Öncesi ve sonrası olan istismar vakalarının duyulması ,cezalandırılması için canımın yakılması, travma yaşamam ,ölmem gerekmiyor. Lütfen beni koruyun, suçluları cezalandırın.''